بالندگی به شرط پرواز 

زمزمه‌های احداث فرودگاه در واقع به سال ۱۳۵۲ برمی‌گردد کە با اشراف بر موقعیت استراتژیک سقز، ساختگاه کنونی فرودگاه در نظر گرفته شد و از سال ۱۳۷۵ هم بە سوژه اصلی برخی داوطلبان نمایندگی مجلس و شوراهای ادوار تبدیل شد.

اما پروندە عملیات ساخت فرودگاه سقز همچنان باز بود و علیرغم نیاز مبرم منطقه، پرواز پرندگان در هاله‌ای از ابهام بود تا اینکه بازتاب مطالبات در رسانه‌های محلی و تصریح بر ضرورت گشایش فرودگاه سقز موثر واقع شد و به هر ترتیب که بود ماراتن کلنگ و قیچی‌هایی که از اواخر دولت پنجم دست به دست میشد پس از ۲۷ سال به خط پایان رسید.

بیشترین گلایه‌مندی اهالی سقز پس از دولت سازندگی، برزمین ماندن ظرفیت‌های بالقوه شهرستان بود که پیامد آن رکود اقتصادی در تمام ابعاد و تاثیرات منفی بر حوزەهای دیگر مانند شاخص‌های اجتماعی و جمعیتی بود که تبعات آن هر از گاهی نمایلن و انبوهی از نتایج نامطلوب را رقم میزذ که ترمیم آن مستلزم اقدامات اساسی بوده و هست.

باید گفت یکی از عوامل اصلی در کم‌برخورداری منطقه سقز دوری از مرکز کشور است و بهبود شاخص‌های توسعه‌ای بدون کم کردن این فاصله مکانی و زمانی با مرکز لطیفه‌ای بیش نیست و به همان نسبت و بلکە بیشتر، رسالت مسئولان ارشد جذب و ماندگاری سرمایه گذاران بخش خصوصی از این رهگذر است که حلقه مفقوده جبران عقب ماندگی سقز است.

پیشران توسعه

بهانه هلدینگ‌های معتبر مانند شستا و آستان قدس برای عدم تاسیس شرکت‌های کشت و صنعت و دانش بنیان در سقز بطور معمول نبود زیرساخت‌های حمل و نقل است و با اینکه میانگین بارندگی و حجم روان آبهای شهرستان اگر بهتر از برخی مناطق نباشد بدتر هم نیست، اما بە علت نبود تقاضای مدون و مقتدر، منابع آبی حوضەی آبریز شهرستان سقز استان‌های همجوار را سیراب و اغلب کشاورزان سقزی دیم کارند. تاسیس صنایع مادر، دانشگاه سراسری، جذب اساتید، نخبگان، پزشکان حاذق و تجهیز مراکز درمانی در شرایط موجود دشوار است و اوضاعِ نه چندان خوب صنعت گردشگری را هم به این سیاهه اضافه کنید. چه بسا حتی ترمینال مرکزی هم همین اواخر از نظر تعداد اتوبوس و رانندگان مجرب که تلویحا از مزیت‌های شهرستان بشمار می‌رفت با ریزش اتوبوس و سرگردانی مسافران در بعضی روزها مواجه است.

افقهای ترافیک هوایی پایدار

در هر حال، با پایداری پروازها و با افزایش تعداد پروازها در هفته می‌توان امیدوار بود که بخشی از کم‌توجهی‌هایی که در طول این سال‌ها سقز را از قافله عقب انداخته است جبران شود و موضوعاتی ازجمله؛

_بازدید مقامات رده بالای کشور که در گذشته از حضور در سقز امتناع میکردند

_مراجعت پزشکان حاذق و خوشنام

_حضور شرکت‌های سرمایه گذاری داخلی و خارجی

_ترغیب تجار و کارآفرینان به ماندن یا مراجعت از نقاط دیگر

_انتقال بیماران خاص، فوریتی یا ناتوان از اعزام جاده،ای با آمبولانس و …

_امکان برگزاری کنفرانس، سمینار، فستیوال و تورنمنت‌های مختلف در کلاس کشوری و منطقه‌ای

_بهره‌مندی از فرصت‌های انتقال حجاج و ایستگاه بین راهی زوار عتبات عالیات و ارتقای کاربری مرز سیف

_بهبود شاخص‌های جمعیتی و مهاجرت معکوس و بطور کلی امید به زندگی و بهبود فضای کسب و کار در سقز بهبود نسبی پیدا کند.

اما علیرغم تمام موارد پیش گفته این شهروندان, فعالان اقتصادی و اجتماعی، رسانه‌ها، جامعه دانشگاهی و سیاسیون سقزی هستند که باید کماکان فرودگاه را به مثابه کودک نوپا حمایت کنند، مبادا برخی نگرش‌های چرتکه‌ای و سوزنی به فکر تعلیق و تعطیلی آن بیافتند، چون این موضوع در سطح کشور مسبوق به سابقه است.