وقتی مدیران نمیخواهند پول خرج کنند؛ بلاتکلیفی ۱۴۰۰ میلیارد تومان اعتبار در کُردستان

دو ماه پس از هشدار استاندار کردستان درباره رسوب دو هزار میلیارد تومان بودجه خرجنشده، اکنون مدیرکل امور اقتصادی و دارایی خبر از باقی ماندن ۱۴۰۰ میلیارد تومان اعتبار در حساب دستگاههای اجرایی میدهد؛ اعتباری که تا پایان شهریور فرصت هزینهکرد دارد اما همچنان بیسرنوشت مانده است. این تعلل نهتنها پروژههای نیمهتمام استان را در انتظار گذاشته بلکه پرسشهای جدی درباره کارآمدی مدیران و میزان جدیت در اجرای دستورات استاندار بهوجود آورده است.
به گزارش واکاوی و به نقل از ایرنا، حدود دو ماه پیش، استاندار کردستان در جلسه شورای اداری استان از انباشت ۲ هزار میلیارد تومان بودجه خرجنشده دستگاههای اجرایی سخن گفت و تأکید کرد که این اعتبارات باید تا پایان شهریور در پروژههای در دست اجرا هزینه شوند. وی سازمان برنامه و بودجه استان را موظف کرد که دلایل تعلل دستگاهها را بررسی و در جلسه بعدی شورای توسعه و برنامهریزی گزارش کند.
اما حالا و به گفته مدیرکل امور اقتصادی و دارایی استان کردستان، در حال حاضر ۱۴۰۰ میلیارد تومان اعتبار در حساب دستگاههای اجرایی استان باقیمانده است. به عبارتی، با گذشت بیش از دو ماه، تنها ۶۰۰ میلیارد تومان از این اعتبارات هزینه شده و هنوز ۱۴۰۰ میلیارد تومان در حسابها باقی مانده است.
پرسشهای بیپاسخ
چرا دستگاهها از خرج کردن این منابع عاجز یا بیمیل هستند؟ آیا پروژه نیمهتمام ندارند؟ آیا موانع اداری و ساختاری آنقدر پیچیده است که حتی با وجود اعتبار نمیتوانند اقدامی انجام دهند؟
از سوی دیگر، آیا سازمان برنامه و بودجه، تکلیفی که استاندار بر عهدهاش گذاشت را انجام داده است؟ اگر بله، چرا نتیجه این بررسیها رسانهای نشده؟ و اگر خیر، آیا این به معنای بیتوجهی آشکار به دستورات عالیترین مقام اجرایی استان نیست؟
مسئولانی که پاسخگو نیستند
از استاندار گرفته تا مدیران سازمان برنامه، دستگاههای اجرایی و حتی نهادهای نظارتی، همگی به نوعی در این موضوع دخیل هستند و لزوم پاسخگویی آنها در قبال این وضعیت وجود دارد. وقتی دستورات صریح استاندار اجرا نمیشود و ترک فعل مدیران بدون برخورد میماند، چه تضمینی برای تغییر در آینده وجود دارد؟ آیا وقت آن نرسیده است که مسئولان ناکارآمد معرفی و به مراجع بالاتر پاسخگو شوند؟
هزینه بیعملیها را چه کسی پرداخت میکند؟
در کردستان همواره کمبود اعتبار بهانهای برای نیمهتمام ماندن پروژهها عنوان میشود. پروژههایی که افتتاحشان میتواند بخشی از مشکلات مردم را کاهش دهد. حال، وقتی ۱۴۰۰ میلیارد تومان آماده هزینهکرد است، چرا مدیران دست روی دست گذاشتهاند؟ آیا این بیعملی جز محروم نگه داشتن مردم نتیجهای دارد؟
بدون شک اتمام هرکدام از پروژههای نیمه تمام میتواند گوشهای از مشکلات مردم و استان را حل نمایند، اینکه بیعملی سرلوحه کار برخی مدیران شده و ناظران هم تنها به طرح موضوع بپردازند نمیتواند مشکلات را حل کند. اگر هر میزان از این بودجه به هردلیل برگشت بخورد چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ احتمالا آن زمان هم هر کدام از این مدیران انگشت اتهام را سمت دیگری گرفته و در این بین متضرر اصلی قطعا مردم خواهند بود.