سایه سنگین سنت بر سر مناطق کُردنشین

✍ابراهیم محمدحسینی| دانش‌آموخته علوم ارتباطات

استان‌های مناطق کُردنشین از پایبندترین مردم ایران به سنت‌ها و آئین‌ها هستند تا جایی که این سنت‌ها را به قیمت از دست دادن جان عزیرانشان، نیز اجرا می‌کنند. برگزاری عروسی و برپایی مراسم عزا از آن دست سنت‌هایی است که با وجود گذشت یکسال از بیماری کرونا و مرگ هزاران نفر و بستری شدن به دلیل شرکت در این مراسم‌ها، هنوز درس عبرتی برای ما نشده است.

متخصصان کرونا در مناطق کُردنشین، شرکت در این مراسم و جشن‌ها را علت شیوع بیماری و مرگ افراد سالم و با داشتن بیماری زمینه‌ای می‌دانند. این در حالیست که کرونا فرصت مناسبی برای کاهش هزینه‌های سرسام‌آور عروسی و عزا در مناطق کردنشین است، هزینه‌هایی که گاهی در برخی خانواده‌ها در زمان زنده بودن افراد مسن برای آنان، صرف نمی‌شود و از این جمله است هزینه‌هایی که خانواده داماد یا عروس صرف مراسمی می‌کنند که شاید ضرورت چندانی نداشته باشد و این غیر از پسماندهایی است که بعد از چنین مراسمی دور ریخته می‌شود.

اینها همگی مواردی است که باید برای ایام کرونا و پسا کرونا در مناطق کُردنشین بازنگری شوند، باور کنیم و ایمان داشته باشیم که برگزاری مراسم با جمع خیلی کم و بدون صرف هزینه‌های آنچنانی که هم برای شرکت کننده به دلیل آوردن کادو هزینه بردار است و هم برای خانواده‌ها، بسیار مناسب‌تر خواهد بود. بیاییم نگاهی گذرا به اسم شهرهای قرمز کرونایی و در آستانه ورود به رنگ قرمز و حتی سیاه کشور بیاندازیم و یا به اطلاعیه‌های ختم این مناطق نگاه کنیم، به یاد بیاوریم که کدام یک از نزدیکان و آشنایان، می‌توانستند چند سال دیگر در کنارمان باشند، باید چند نفر دیگر از عزیزان‌مان را از دست بدهیم که بدانیم سایه سنگین کرونا بر سر ماست و بخشی از آن، ناشی از سنت است، بیاییم سنت‌شکنی کنیم تا زنجیر کرونا بشکند.