میراثی که حفظ نمی‌شود
پیمان کریمی| کارشناس ارشد معماری و انرژی
امروزه در هر اداره ای که امورات مربوط به ساخت و سازهای شهری را مقدور میسازد قدم بگذاریم بدون شک می‌دانیم که این شهر همچون تمامی شهرهای باستانی و قدیمی کشور، تاریخچه‌ای وسیع و بناهایی غنی دارد. در این راستا اداره میراث فرهنگی با همکاری شهرداری محدوده‌ای را تحت عنوان “بافت تاریخی” این شهر مشخص نموده و به ظاهر در این محدوده ساخت و سازها شامل شرایطی خاص می‌باشد.
آنچه از مسموعات و مشاهدات و مطالعه گزارش‌ها دریافت می‌شود بیانگر ظاهر سازی و صرفا یک رفع تکلیف از جانب ادارات و مراجع مربوطه است. محدودیت ارتفاع ظاهرا فقط برای عامه بوده و ساختمان‌های خاص محدوده میدان جمهوری و سه راه جامعه در چهارچوب قوانین میراث و بافت تاریخی قرار نمی‌گیرد (نمای آجری و ارتفاع حداکثر ۱۲ متری).
در این میان موضوع مهم و قابل تأمل تخریب و نابودی تک تک بناهایی است که بظاهر بافت این محدوده را میراثی نموده و هیچگونه دخل و تصرف و نظارتی بر تخریب این بناها نبوده و نیست و با رویه‌ی پیش روی مالکان و عدم توجه ذینفعان در آینده‌ای نه چندان دور تنها داعیه‌دار این میراث ظاهری، خانه‌هایی با اسکلت بتنی و با قامت کوتاه و نمای آجری خواهد بود.
عمق فاجعه زمانی است که دانشگاه‌های این شهر دارای رشته‌های معماری، عمران، نقشه برداری و … بوده و در مقاطع مختلف دروس این رشته‌ها ارایه شده و هفت روز هفته از تاریخ ۳۵۰۰ ساله این دیار دم می‌زنند اما حتی یک ساختمان مسکونی به جهت نمایش تاریخ نه ۳۵۰۰ ساله، بلکه تاریخ ۱۰۰ ساله نیز حفظ و نگداری نمی‌شود.
در حد فاصل میدان جمهوری (هەڵۆ) تا مسجد جامع، چهار ساختمان با آجرکاری نفیس در دو طرف خیابان وجود داشته که به چهارطاقی شهر معروف بوده که در سالهای اخیر دو عدد از آنها به جهت پاساژ و ساختمان تجاری‌اداری تخریب شده اما هنوز دو ساختمان در وضعیت موجود پابرجا هستند.
بناهایی از این نوع نه تنها در این بافت انگشت شمار نیستند بلکه تعدادشان بسیار زیاد است که لازم است ادارات مربوطه حمایت لازم را در جهت حفظ بناهای خاص و صد البته تاریخی انجام داده و بجای تخریب و ساخت وساز، با احیای کوچه‌های خشتی و کاه‌گلی در این محدوده‌ی شهری موجبات ذوق باصرین را فراهم کنیم. امید است موجب ذوق سامعین و سبب حرکت طالبین گردد.
مثل همیییشه عالی ….👍🏻👍🏻👍🏻👍🏻