معادن کردستان زیر ذره‌بین
در سال‌های گذشته تأکید زیاد بر ظرفیت معادن کردستان و تلاش برای بهره‌برداری‌های حداکثری از آن به یک گفتمان اساسی در ادبیات توسعه‌ای کردستان تبدیل شده است، تاجایی که می‌توان گفت کمتر مسیر و منطقه‌ای را می‌توان نام برد که به بهانه محدوده معدنی از آسیب بیل و کلنگ و ماشین‌آلات سنگین در امان مانده باشد. از این رهگذر برخی مباحث دیگر ازجمله گردشگری کردستان نیز به حاشیه رفته و چه بسا آسیب نیز دیده است.
به اذعان خود مسئولان تنها در سال ۱۴۰۱ معدن‌داران بیش از ۱۳۰۰ میلیارد تومان حقوقات دولتی به خزانه پرداخت کرده‌اند. ماده ۱۴ تبصره ۶ قانون معادن می‌گوید باید ۱۵ درصد این مبلغ (چیزی حدود ۱۹۵ میلیارد تومان) به کردستان و محل فعالیت معادن برگشت داده شود و مشخصا نیز صرف آبادانی آن منطه شود، اما بازهم به اذعان خود مسئولان از این ۱۵ درصد تنها سه درصد آن برگشت داده شده است.
وقتی مسئولان خود اذعان می‌کنند که بیش از ۵۰ درصد طلای ایران از استان کردستان تأمین می‌شود و با بهره‌برداری از معدن طلای قلقله سقز نیز این میزان بیشتر می‌شود، آیا باید نمودی در توسعه منطقه و افزایش ثروت مردم داشته باشد یا خیر؟
