شهرک صنعتی سقز و کمبود آب، برق و گاز
تأمین آب واحدهای صنعتی با تانکر آب‌رسانی
شهرک صنعتی سقز که در پنج کیلومتری این شهر قرار دارد در طول سال با چالش‌های متفاوتی دست و پنجه نرم می‌کند. علاوه بر ناترازی گاز در زمستان، این شهرک تابستان‌ها را با ناترازی برق و آب سپری می‌کند و آب مورد نیاز برخی واحدهای تولیدی روزانه با تانکرهای آب‌رسانی تأمین می‌شود!
درحالیکه نهادهای مرتبط با امر تولید ازجمله فرمانداری، اداره برق، صمت و … گفتاردرمانی را پیشه کرده و در دفاع از تولید، جذب سرمایه‌گذار، اشتغالزایی، ایجاد شهرک صنعتی شماره ۲ و … صحبت می‌کنند، شهرک صنعتی شماره یک سقز و واحدهای فعال و نیمه فعال در این شهرک با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند که ممکن مسئولانکمتر آن را شنیده و برای رفع آن چاره‌ای اندیشیده باشند، از همین‌رو صاحبان برخی صنایع یا به فکر تعطیلی هستند یا به فکر انتقال از این شهرک.
این شهرک در زمستان با کمبود گاز و در تابستان با کمبود آب و برق مواجه است. یعنی چرخ تولید برخی واحدها در زمستان نه با گاز شهری بلکه با سهمیه سوخت گازوئیل می‌چرخد، در تابستانی که گذشت آن دسته از واحدهایی که در آنها آب بخش مهمی از فرآیند تولید محسوب می‌شود، آب مورد نیاز به دلیل کمبود، با تانکر سیّار تأمین میشد. در این سه ماه هر هفته یک روز کامل برق قطع بود و نیروهای کار یا باید ساعاتی از روزهای دیگر را اضافه‌کاری می‌کردند و یا روز جمعه در محل کار حاضر می‌شدند و همه اینها یعنی صرف وقت و انرژی و تحمیل هزینه بیشتر بر دوش نحیف صاحبان صنایع.
تازه این چالش‌ها در صورتی است که واحدهای تولید بازار فروش مناسب داشته باشند، سرمایه در گردش آنها تأمین شود، از عهده مالیات و هزار داستان دیگر برآیند و اگر از اینها جان سالم به در بردند آنوقت نوبت چالش آب و گاز و برق‌شان است.
البته در زمینه تأمین برق، تازه پس از یک دهه گفتاردرمانی، رایزنی، نامه‌نگاری و … امیدها برای نتیجه‌بخش بودن افزایش برق اختصاصی به این شهرک ایجاد شده و احتمالا در آینده نزدیک این مشکل حل شود.
در زمینه تأمین آب نیز اخیراً مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی استان کُردستان در نامه‌ای به فرماندار سقز، از عدم امکان تأمین آب مورد نیاز از محدوده شهرک صنعتی، پیشنهاد اتصال آب شرب شهری به میزان ۱۰ لیتر در ثانیه را پیشنهاد داده است. امری که اگر اجرایی هم بشود با توجه به روند انجام پروژه‌ها در سقز احتمالا در یک بازه زمانی چند ساله انجام شود، مگر اینکه مسئولان واقعا تولید را در خطر ببینند و همانگونه که انتقال آب از تصفیه خانه شماره ۲ به تصفیه خانه شماره یک را در. مدت زمان یک ساله اجرا کردند این مهم را نیز در زمان مناسب اجرایی کنند.
البته در این بین نباید سهل‌انگاری و بی‌تفاوتی برخی واحدها را هم بی تأثیر دانست. این قبیل واحدها علیرغم اشرافی که بر این کمبودها ازجمله کمبود آب دارند نه تنها در صدد صرفه‌جویی برنیامده، بلکه با اموراتی ازجمله آبیاری باغچه و فضای سبز و سایر مصارف غیرضروری کمبود آب را شدت بخشیده‌اند.
از این‌رو ضرورت دارد هم مسئولان و هم برخی صاحبان صنایع با توجه به تهدیدهایی که متوجه تولید و اشتغال است این مهم را جدی گرفته و در رفع مشکل دریغ نکنند و همکاری و هماهنگی لازم را در دستور کار قرار دهند.
