به مناسبت ۹ اردیبهشت، روز شوراها؛
دستاورد شش دوره شورا برای سقز چه بوده؟
شاید برای شهروندان سقزی جای سؤال باشد که شورای شهر پس از پایان هر دوره فعالیت چه دستاورد ملموسی از خود بهجا گذاشته است؟ در اینجا منظور از دستاورد ملموس یک کار زیرساختی و مهم است که به توسعه شهر در یکی از ابعاد فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، عمرانی و … کمک کرده باشد.
اما باید به این نکته اشاره کرد که در همان زمان تبلیغات انتخاباتی شوراها، مسایل فرهنگی و اجتماعی در لابلای حجم گسترده وعده‌های عمرانی گم می‌شود و بعدها که اعضا بر سر کار آمدند نه تنها موضوعات فرهنگی و اجتماعی بلکه همان وعده‌های عمرانی نیز از یاد برده می‌شوند و یا اجرای آن با اما و اگر و دست‌اندازهای مختلف مواجه می‌شود.
از طرفی، این را نباید از نظر دور داشت در شهرهایی که هنوز نیازهای اولیه فنی و عمرانی مثلا ترمیم آسفالت یک کوچه تأمین نشده است طبیعی است که مسایل فرهنگی اولویت چندم مردم باشد. صدالبته این موضوع نیز به وارونه شدن اهداف و جایگاه شورا برمی‌گردد. کار عمرانی یکی از وظایف ذاتی شهرداری است و ما تا پیش از شوراها شاهد حداقل‌هایی از توسعه در سقز بودیم و مواردی مانند پارک لاله، بلوار وحدت، خیابان جمهوری و… زمانی انجام شد که شورایی در کار نبود و بعدها با روی کار آمدن شوراها، نظارت دقیق بر عملکرد شهرداری و اعمال مشارکت شهروندان در تصمیم‌گیری‌ها به یکی از کارویژه‌های این نهاد تبدیل شد.
با این حال شوراها در هر دوره سعی داشته‌اند در کنار شهردار وقت یک کار ماندگار از خود به یادگار بگذارند و شاید اینگونه یاد و نام‌شان در اذهان بماند که البته در بسیاری موارد شوراها و شهردار هم دوره آنها چندان موفق نبوده و معمولا حواشی موجود بر هر نوع فعالیت و کار ماندگاری غلبه کرده است.
در دوره اول (۱۳۸۲_۱۳۷۸) در دوره اول شورا چون تجربه‌ای وجود نداشت کار ماندگاری هم از آن دوران باقی نمانده است.
در دوره دوم (۱۳۸۶_۱۳۸۲) اگرچه برخی اعضا تلاش داشتند موضوعات فرهنگی و اجتماعی را برجسته کنند، اما پروژه زیرگذر تقاطع آزادگان که اولین تجربه احداث زیرگذر در استان بود یک کار ماندگار محسوب می‌شود. احداث یک روگذر در میدان استقلال اگرچه از تصویب شورای این دوره گذشته بود و حتی مقدمات اجرای آن هم فراهم شد اما در دوره بعد به فراموشی سپرده شد.
دوره سوم (۱۳۹۲_۱۳۸۶) که به دلیل تغییراتی در قانون انتخابات طولانی‌ترین دوره هم محسوب می‌شود بازسازی پل هوایی و تلاش در حوزه زیباسازی شهری تمرکز شدند و شاید مجموعه پارک گوڵان را بتوان از نتایج این دوره ارزیابی کرد.
دوره چهارم شورا (۱۳۹۶_۱۳۹۲) باز هم به دلیل تغییر در قوانین مربوط به شوراها، تعداد اعضا از هفت نفر به یازده نفر افزایش یافت و می‌توان گفت حواشی و چنددستگی بیشتر نمود پیدا کرد. با این حال اعضای این دوره می‌توانند پل که‌وه‌سوار، زیرگذر آزادی، روگذر سیلو و … را در کارنامه خود قید نمایند.
دوره پنجم شورا (۱۴۰۰_۱۳۹۶) شاید از پُرحاشیه‌ترین ادوار بود. در این دوره یک عضو به دلیل شرایط حاکم بر شورا استعفا داد، بعدها اعضای شورا شهردار را استیضاح کردند و شهردار وقت تنها شهرداری بود که نتوانست دوره کامل را با شورا به سر برد و تا انتخاب شهردار بعدی مدتی شهرداری با سرپرست اداره شد. در همین دوره چند تن از اعضا برای مدت‌های کوتاهی بازداشت شدند و در نتیجه کار ماندگاری از آنها به یادگار نماند.
در دوره اخیر (۱۴۰۴_۱۴۰۰) هم حواشی شورا و شهرداری کم نبوده، دو دستگی موافقان و مخالفان شهردار مانع از اجرای پروژه‌ی پیاده‌راه شد. در حال حاضر نیز اختلاف‌نظر میان فرماندار و شهردار حتی مانع از تصویب بودجه سال جدید شده است. پروژه‌هایی مانند احداث تقاطع در میدان ماموستا هیمن و یا بلوار ۴۵ متری در هاله‌ای از ابهام است.
